شرمنده تعداد كامنتهايم زياد شد...دليلش اينه كه يه شبه دارم ميخونم همرو...اميدوارم ناديد بگيري...
در مورد اسم وبلاگت هم خوندم حرفاتو...جوري نوشته بودي كه من ياد اون شعر از حسين پناهي افتادم:
بي شك جهان را به عشق كسي آفريده اند
چون من كه آفريده ام جهاني به عشق تو!
حالا من كاري ندارم داره به كي ميگه...جمله اولش رو من خيلي تاثير گذاشت!يعني ميدوني دوتا جمله اش پيش هم براي من گرون تموم ميشه.نميدونم ميتونم درست بگم منظورمو يا نه!
اصولا عاشقا غير خوبي از معشوقشون هيچي نميبينن!
بحثم گم شد...كجا بودم؟؟؟
بيخيال! خلاصه اسم وبلاگت از اول هم به نظرم باحال بود!
