یکبار که آمده بود «شهر رضا» گفتم : بیا اینجا یک خانه برایت بخریم و همین جا زندگی ات را سر و سامان بده!
گفت: حرف این چیزها را نزن مادر! دنیا هیچ ارزشی ندارد!
گفتم: آخر این کار درستی است که دائم زن و بچه ات را از این طرف به آن طرف می کشی؟
گفت: مادر جان! شما غصه مرا نخور. خانه من عقب ماشینم است!
پرسیدم: یعنی چه عقب ماشینم است؟
گفت: جدی می گویم؛ اگر باور نمی کنی بیا ببین!
همراهش رفتم در عقب ماشین را باز کرد. وسایل مختصری را توی صندوق عقب ماشین چیده بود: سه تا کاسه، سه تا بشقاب، سه تا قاشق، یک سفره پلاستیکی کوچک ، دو قوطی شیر خشک برای بچه و یک سری خرده ریز دیگر. گفت : این هم خانه، می بینی که خیلی هم راحت است.
گفتم: آخه اینطوری که نمی شود.
گفت: دنیا را گذاشته ام برای دنیادار ها، خانه هم باشد برای خانه دارها!
* می گم: بین این پست و پست قبلی (سلمان محمدی) یه شباهت هایی نمی بینی...؟!
|
امروز : چهارشنبه 04 فروردین 20
