معلم اخلاقمان می فرمود:
«مسجد کوفه محل سکنای پیامبران بسیاری بوده.. بسیاری از آنها در این محراب و روی این خاک به شهادت رسیده اند.. خون های بسیاری از آنها در این محراب ریخته شد تا که این موضع مقدس، خون علی علیه السلام و شهادت وی را تاب بیاورد.»
این را دستگیره در مسجد، و مرغانی که سد راه مولا می شدند نیز شهادت می دهند.. ذره ذره عالم از او تمنا می کنند که نرود. آری..اما.. او علی است.. او علی است که به دیدار محبوبش می رود و در این راه هم، مانند تمام راههایی که پبش از این پیموده احدی جلودارش نیست.. شیعیانش نیز هم صدا با ملکوت آسمان و زمین، از او تمنا می کنند.. اما، اقتدا به دخت گرامیش زینب می کنند.. آن زمان که به برادر و امامش حسین بن علی (ع) فرمود: مهلا مهلا.. یعنی که علی جان! ما از دل خون تو با خبریم.. اگر می خواهی بروی برو.. اما.. آهسته تر.. آهسته تر.. بلکه بتوانیم فراقت را تاب بیاوریم..

|