داشتم توی اینترنت می گشتم که دیدیم توی برخی از انجمن ها (+) (+)، این سوال رو مطرح کرده اند که:
+ چرا اگر عبدالله بن زبیر، کعبه مطلا می خواهد ظاهرنگری است و اگر شیعیان مرقد ائمه اطهار را مطلا می کنند ظاهرنگری نیست؟
برخی دیگر هم آمده اند و اضافه کرده اند که : بهتر نیست که اینگونه هزینه ها صرف فقرا شود؟
در پی جواب این سوال می خواهم از کلام مبارک امیرمومنان علی بن ابیطالب علیه السلام برایتان نقلی بیاورم...
در زمان حکومت عمر، نسبت به فراوانى زیور و زینتهاى کعبه صحبت شد، گروهى گفتند آنها را براى لشکر اسلام مصرف کن، کعبه زر و زینت نمىخواهد، وقتى از امیر المؤمنین علیه السّلام پرسیدند.. درود خدا بر او، فرمود: همانا قرآن بر پیامبر صلّى اللّه علیه و آله و سلّم هنگامى نازل گردید که اموال چهار قسم بود:
1) اموال مسلمانان، که آن را بر أساس سهم هر یک از وارثان، تقسیم کرد، 2) و غنیمت جنگى که آن را به نیازمندانش رساند، 3) و خمس، که خدا جایگاه مصرف آن را تعیین فرمود، 4) و صدقات، که خداوند راههاى بخشش آن را مشخّص فرمود.
و زیور آلات و زینت کعبه از اموالى بودند که خدا آن را به حال خود گذاشت، نه از روى فراموشى آن را ترک کرد، و نه از چشم خدا پنهان بود، تو نیز آن را به حال خود واگذار چنانکه خدا و پیامبرش آن را بحال خود واگذاشتند. عمر گفت: « اگر تو نبودى رسوا مىشدیم » و متعرّض زیور آلات کعبه نشد. - نهج البلاغة، حکمت262 -
خب، همین طور که می بینید، امیرالمومنین پاسخ را به وضوح داده اند. از این نقل امیرالمومنین برداشت هایی می شود:
- وجود زیورآلات برای کعبه (که مکانی مقدس است و از مصادیق شعائرالله است) چندان مذموم نیست! که اگر مذموم بود.. امیرالمومنین دستور به برداشتن آنها می دادند. نگاه امیرالمومنین نگاهی میانه است؛ نه افراطی و تفریطی. مصداق تفکری که عمر داشته است در روزگار ما بی شباهت به تفکر وهابی های سعودی نیست! که مرقد فرزندان پیامبرشان را آنگونه غریبانه رها کرده اند (+) و امروز در کنار کعبه عمارت ها می سازند (+) و روز به روز بر زر و زیورش میافزایند. در میان افراط و تفریط خود غرق اند؛ تظاهر به دینداری می کنند و خود را خادم الحرمین می نامند درحالیکه فسق و گناهشان بر هیچ جوینده ی حقی پوشیده نیست.
آنچه از عبدالله بن زبیر برای ما مذموم بوده نه مطلا ساختن خانه خدا بوده.. بلکه نیت او از انجام این کار است. چنانکه امیرالمومنین (روحی له الفداه) پرده از این راز برمیدارد و درباره او می فرمایند: « به نام دین دام می گستراند تا دنیا را به دست آورد.» (+) آه دل باید کشید از آن فرومایگان که کعبه را زینت میدهند و مولود کعبه را رها می کنند و برای پوشاندن شکاف خانه کعبه، ستاد مرمت برپا می کنند (+) که خاک بر خورشید بریزند! تقصیری ندارند.. شاید که تابحال لای کتاب خدا را نگشوده اند که بخوانند آیه هایش را:
یُرِیدُونَ أَن یُطْفِئُوا نُورَ اللَّـهِ بِأَفْوَاهِهِمْ وَیَأْبَى اللَّـهُ إِلَّا أَن یُتِمَّ نُورَهُ وَلَوْ کَرِهَ الْکَافِرُونَ - التوبة: 32
در این میان اگر شیعه، حرم مولود کعبه را مطلا کند.. نه تنها ظاهرنگری نیست.. بلکه عین ژرف نگری و تعمق است که ما حقیقت کعبه را بزرگ می شماریم و آن را تعظیم می کنیم. در مقابل تمام زر و سیم و دنیایشان، ایوانی از طلا می سازیم که ستونهایش ستون آسمانها باشد.. که بدانند حق علی علیه السلام غصب شده بر زمین نخواهد ماند.. (+)
- آنانکه امروز می گویند که : چرا این پول ها را در جای دیگر (کمک به فقرا) خرج نمی کنید؟ بدانند که همانگونه که امیرالمومنین فرموده اند در اسلام هر مالی، حساب و کتاب خود را دارد و حساب فقرا از آن حساب زیور آلات کعبه جداست. و البته که در زمان حضرت هم فقرا بوده اند.. و اهتمام ایشان بر اطعام فقرا بر کسی پوشیده نیست. در این امر باید بگوییم که گویا کسانی که این حرفها را می زنند می خواهند از امیرالمومنین در اطعام فقرا پیشی بگیرند!!! نشنیده اند که : المتقدم لهم مارق والمتأخّر عنهم زاهق...
من الله التوفیق و علیه التکلان
---------------------------------------------------------------------------------
+ بیشتر درباره عبدالله بن زبیر بدانیم + فیلم دیالوگ های رد و بدل شده بین مختار و عبدالله زبیر و ماجرای کعبه مطلا
|