تابستان 89 [8] |  بهار 89 [4] |  زمستان 88 [16] |  پاییز 88 [10] |  تابستان 88 [4] |  بهار 88 [5] |  زمستان 87 [9] |  پاییز 87 [9] |  تابستان 87 [11] |  بهار 87 [18] |  زمستان 86 [9] |  پاییز 86 [5] |  تابستان 86 [11] |  بهار 86 [8] |  زمستان 85 [26] |  پاییز 85 [17] |  تابستان 85 [24] |  بهار 85 [21] |  زمستان 84 [24] |  پاییز 89 [8] |  زمستان 89 [7] |  بهار 90 [10] |  تابستان 90 [1] |  بهار 91 [2] |  تابستان 91 [2] |  پاییز 91 [1] |  پاییز 92 [6] |  زمستان 91 [1] |  زمستان 92 [1] | 

مذهبی اسلامی (مداحی های جدید) + مذهبی اسلامی (فیلم و صوت اسلامی) + مذهبی اسلامی (بانک فیلم و صوت اسلامی 2) + خاکریز + دلگویه های غلامعلی مجاهد + غربتکده + دوست اختصاصی + حزب الله + روایت نامه + عشق و مشق + سیمرغ قاف + یا علی جان مددی + شکوفه نرگس + تشنه معرفت + دنیای سه خواهر + عبد زیر صفر + شیعه شناسی + مجله ینترنتی قرآن + کلرجی من + یک آرزو + نغمه های بندگی + لیلة القدر + ?Who + پیامبر اعظم + هیئت منتظرین + دیار رنج + وب نامه + باران عدل + طلبه ای از نسل سوم + محفل یاران + هیئات جوانان عاشوریی + عطشان + به یاد او + حرفهی جوانی + دفتر یادداشت + پشت خطی + معراج + مجنون الحسین + غم دوست + آفاق + صبح ظهور + محبوب + آدینه + شب رو + تشنه + ...


تمامی کسانی که به "بی معرفت" لینک داده اند می توانند از طریق  پیغام خصوصی به من اطلاع دهند تا به منظور قدردانی، لینک آنها در این بخش قرار بگیرد.

جمعه 90 خرداد 27

من، مفضل بن عمر، داود بن کثیر رقی، ابوبصیر و ابان بن تغلب بر مولایمان امام صادق علیه السلام وارد شدیم; پس آن حضرت را در حالی بس عجیب دیدیم که بر روی خاک نشسته بود و لباسی پشمین بر دوش انداخته و بسان مادری جوان مرده با سوز تمام می گریست؛ به گونه ای که آثار حزن و اندوه سراسر وجود مبارکش را فرا گرفته بود و اشک بر پهنای صورتش جاری بود و چنین می فرمود:

«سیدی غیبتک نفت رقادی، وضیقت علی مهادی وابتزت منی راحة فؤادی . سیدی غیبتک اوصلت مصائبی بفجایع الابد وفقد الواحد بعد الواحد بفناء الجمع والعدد فما احس بدمعة ترقا من عینی وانین یقشا من صدری»

سرور من! غیبت تو خواب از دیدگانم ربوده... خاطرم را پریشان ساخته و آرامش دلم را سلب کرده..
سرور من! غیبت تو مصیبت های مرا به مصیبتهای دردناک همیشگی متصل ساخته و از دست دادن یک به یک [یاران]، جمع [دوستان را] به نابودی کشانده است.
[بلاها و سختی ها، رنج ها و اندوه ها آنچنان بر دلم سنگینی می کند که] دیگر اشک دیده و فریادهای سینه ام را احساس نمی کنم .»

منبع: شیخ طوسی، کتاب الغیبة، مؤسسة المعارف الاسلامیة، ص 167 

کلمات کلیدی : مناجات، روزگار انتظار، یک حدیث

ارسال لینک :

یکشنبه 88 شهریور 29

« از خانه برون شوید... درهای رحمت را ببندید.. شیاطین را از بند رها کنید.. »
دسته دسته مردمان خارج شدند.. گرم عیش و نوش و گفتگو از درها برون رفتند..

از خودش می پرسد: « او که بود که چنین گفت.. آیا درست شنیده ام؟!! »
و براستی صدای که بود؟!  چه کسی جرات پیدا کرده بنده ای را که میهمان آن میزبان ذوالقدر بوده.. از میهمانی اش بیرون کند؟!!!

گفتند: « میزبان میهمانی را تمام کرده.. بروید.. »

لرزه بر اندامش افتاد.. سرمای اضطراب به جانش افتاد..
           « نفس هایم تسبیح شده و خوابم عبادت.. نمازم مقبول و دعایم مستجاب.. به کدامین گناه می خواهند اینها را بگیرند؟! »

اشک بر گونه اش نشست..
           « اگر فقیر بودیم و عطا کرد.. می دانم.. کرم کرد.. ولی اما... کریم که داده را پس نمی گیرد!! می دانم تو کریمی.. می دانم.. »

زمین و زمان را بهم دوخت که نمی روم.. نمی روم..
دست و پایش را گرفتند و خواستند ببرند.. که ناگاه کسی در گوشش خواند «ما هکذا الظن بک..» !!

خواست که از در برود.. دیگری گفت: «حق می فرماید.. انا عند ظن عبدی.. برو بنده ی خدا.. »

این را که گفت.. بنده آرام شد.. در و درگاه را بوسید و آرام برون رفت..

چندی گذشت..

فرشتگان از حال و احوالش پرسیدند.. بزرگشان گفت: « در میهمانی بزرگتری، نزد حق متنعم است!! »

کلمات کلیدی : احادیث قدسی، مناجات، رمضان

ارسال لینک :

یکشنبه 87 شهریور 31

یادم باشد قدر بدانم.. خدایی که برای من از نعمتی کم نگذاشت!
یادم باشد قدر بدانم.. خدایی که مرا آفرید و خلقتم را نکو گردانید..
مرا بیهوده خلق نکرد؛ بلکه برایم مبدا و مقصدی معین فرمود..  و ابتدا و انتهای وجود ناچیزم را، ذات مقدس خویش قرار داد و  وجود حقیر مرا به واسطه اتصال به ذات ربوبی خویش گرامی داشت! و از روح خود در من دمید.. و مرا از بهترین مخلوقات خویش قرار داد.
مرا لایق برترین ادیان و والاترین مذاهب دانست.. و به محبت خودش و اولیائش قلبم را جلا داد.

پاک و منزه است خدای خوبی ها، او که عیب های مرا پوشاند و مرا بواسطه معصیتهایم رسوا نکرد..
خوشا به حال غلام و بنده ی ناچیزی چون من، که مولایش در مجازات او، بواسطه سرکشی های بسیارش، عجله نمی کند و متاع اندکش را به گرانترین بها خریدار است!
پاک و منزه است آن ذات مبارک.. که رحمتش را بر غضبش سبقت داد و به همان حکم...  کسی را توان خروج از ملک غفران و مغفرتش نیست!   .. که مغفرتش را گریزی نیست!!
حمد و ستایش مخصوص آن وجود بی مثال، که عطا می کند و منتی نمی گذارد! و عادت و مرامش احسان کردن است!
آن خدای مبدل کننده سیئات به حسنات، آن خدای بی نظیر و بی بدیل...

مولای من!
چه می فهمم که « و ماقدروا الله حق قدره » یعنی چه.. فقط دانم که نصیبم از هر بار خواندنش؛ جز شرمساری نیست و دریافته ام که به راستی تفسیر آن، جز «تقصیر» نیست...

الهی..
تقدیر کن در این شبها از تقصیر خود بسوی وجود بی نقصت، هجرت کنیم..
بخواه برای ما.. که یکبار برای همیشه سوی تو برگردیم... که از رفت و آمد خویش در عذابیم!
به راستی که آرام گاهی برای ما جز در پناه تو نیست...

کلمات کلیدی : مناجات

ارسال لینک :

جمعه 86 آذر 30

کلمات کلیدی : مناجات

ارسال لینک :

یکشنبه 85 مهر 2

کلمات کلیدی : مناجات

ارسال لینک :

دوشنبه 85 شهریور 6

حسین جان آمدی...
                     ولی زود رفتی...              جای تو همیشه در نگاه من خالی است..

کی شود که بیایی و دیگر از پیش ما نروی؟!

کلمات کلیدی : مناجات

ارسال لینک :

پنج شنبه 85 فروردین 10

ای ایام... چه بگویم با شما؟! غم، اجازه ی صحبت به من نمی دهد... و اندوه، رشته کلام را از دست من ربوده... سخنانم ناتمام می ماند! بگذار دیگر نگویم... ننویسم...
غم ما را بسیار کردی و کاسه صبرمان را لبریز کردی... شهادت حسین (ع)، اسارت خاندان عصمت، شهادت سجاد(ع)، اربعین، شهادت حسن(ع)، شهادت پیامبر(ص)، شهادت رضا(ع)، جمعه های انتظار، راهی پر از بلا که باید طی شود، زخم پرپر شدن یاران در این راه پر از بلا و ما، که کاری جز نگاه بر پرپرشدنشان از دستمان بر نمی آید!، اندوهی که در دلمان خانه کرده و لحظه ای ما را تنها نمی گذارد، ترس از اینکه بلایی به جانت بیافتد و دینت را برباید!، نفسی که سرکش شده و راه آرام کردنش را نه اینکه نمی دانی!! می دانی...ولیکن دنیا دست یاری به تو نمی دهد!!
عصر و زمانی که مروت سرش نمی شود، حرمت هایی که شکسته شده، معروفی که امر به آن سودی ندارد و منکری که انجام می شود و نهی از آن جز کنایه و ناسزا سودی ندارد، مردمانی که گرگند در لباس میش، و تنی زخمی از بلاها و دردها که دیگر نای پیمودن ندارد و تنها می داند که باید برود... باید برود تا جاییکه با او بگویند بس است! حال کی بگویند.. خدا می داند و بس!
و در آخر یک " آه " ... آهی که از ته دل بر می آید. آهی که نتیجه ی تحمل این دردهاست و تنها اهلش می شنوند و حس می کنند...
خدایا ... ما را چه می شود وقتی پیامبرت فرمود: دیندار بودن در آخرالزمان مثل این است که بخواهی زغالی داغ را در کف دستت نگاه داری؟!!
خدایا آیا شاهدی بهتر از تو وجود دارد؟!...
خدایا در این آخر زمان، دعا نمی کنم که مرا شیعه یا مومن از دنیا ببری... مرا مسلمان از دنیا ببر.. همین مرا بس است!!
نمیدانم تا کی... تا کی می توانم بمانم! در این میان... انگار "مرگ" زیباترین واژه است!!! می گویند آخرین راه، هجران است.... رسول الله هم انگار میدانست که فرمود: در آخرالزمان همه آرزوی مرگ می کنند...
ای رسول خدا... به روی مبارکت قسم.. روز به روز وقایع آخرالزمان که فرمودی بیشتر بر ما اثر می کند.
در این میان چه زیبا بود تحمل این سختی ها وقتی از توی رویی می دیدیم! خبری از تو به ما می رسید... و تو در میان ما بودی... و اینک که تو نیستی! و فرزندت هم در غیبت است...
ما و بلا و یاد تو... تنها یاد تو... تویی که هیچ گاه ندیدیمت و صدایت را نشنیدیم! همین بس است ما را که آرزوی مرگ نکنیم و این زمانه را با تمامی تلخی هایش بپذیریم.
ای رسول خدا بر ما رحم آور... امروز تو برای ما دعا کن... دعا کن که زیر خیمه ی  تو بمانیم و رایحه خوشبوی تو را بشنویم و مست روی تو بمانیم!
ای خدا امروز تو بر ما رحم آور... امروز تو ما را دلداری بده... تو ما را در آغوش بگیر!
باشد که گواریمان باشد شهادت در راه تو... باشد که خوش باشد برایمان، یاد مرگ!... باشد که تو را ملاقات کنیم، سربلند... باشد که در مقام قرب تو بمانیم، جاودان...
 

کلمات کلیدی : مناجات

ارسال لینک :